Şiirlerin Türkçe orijinallerini İngilizce çevirilerinin ardında bulabilirsiniz.
My Childhood
I remembered my blue smiling childhood
When I saw the baby birds.
My memory threw open its cover,
Before my eyes, my childhood
Opened up, chest after chest.
Climbing branches full of silence
Free as a bird, I bit into the fruits.
Where are those days now
Where is my childhood?
The trees were my friends, my brothers
The fish, with the feed I had scattered
would gather into my palm
Loudly and rowdily I’d start on my way
Wandering idly, aimlessly,
Sowing my wild oats.
Back then
The living was easy.
I was joyous;
I’d run, jump around in the streets.
My childhood,
Like a fruit from a fairy tale,
Its taste is still on my tongue,
Gone, won’t come back, my childhood, gone for good?
From Savrulan Zaman [Scattered Time], 1955.
Final Wish
The day I die, my friends
May tables be set at my house
May songs be belted out
May those who knew me forget me
May they say a long journey has begun
And console themselves.
I want neither shroud nor grave
Not even a gravestone
May prayers go unsaid.
Just a moment’s silence and
Then laughter.
From Meyhaneden Çıkan Kıral [The King Leaving the Tavern], 1956.
My Home
I too will have a home
A wife and kids.
My love will bloom in time.
In the evenings
I too will come home.
A loaf of bread under my arm
Food in my hands.
The laughter of a grown woman
And the giggling of children
Will draw me home.
From Başını Alıp Giden Dünya – Seçme Şiirleri [The World That Up and Left: Selected Poems], 1970.
Çocukluğum
Mavi mavi gülümsiyen çocukluğumu
Yavru kuşları görünce andım.
Açıldı hâfızamın örtüsü
Çocukluğum gözlerimin önünde
Sandık sandık açıldı.
Tırmanıp sükûn dolu dallara
Kuşlar gibi hür, dişledim meyvaları.
Nerede şimdi o günler
Nerede çocukluğum?
Ağaçlarla dosttum, kardeştim
Balıkları
Döktüğüm yemle toplardım avucuma.
Bağıra çağıra düşerek yola
Âvare âvare dolaşır
Günümü gün ederdim.
O zamanlar
Ekmek elden su göldendi.
Neşeliydim;
Koşardım, sıçrardım yollarda.
Çocukluğumun
Bir masal meyvası gibi,
Hâlâ ağzımda tadı,
Gitti gelmez çocukluğum.
Son Arzu
Öldüğüm gün dostlarım
Kurulsun evimde sofralar
Bağıra çağıra söylensin şarkılar
Beni tanıyanlar unutsun beni
Bir uzuzn yolculuk başladı desin
Avutsun kendisini
İstemem ne kefen ne mezar
Ne de bir mezar taşı
Okunmasın dualar.
Sadece bir anlık sükûn
Ardından kahkahalar.
Evim
Benim de olacak evim
Bir karım ve çocuklarım.
Sevgim gitgide yeşerecek.
Akşam üstleri büyük bir şevkle
Ben de eve döneceğim.
Koltuğumda bir ekmek
Kolumda yiyecekler.
Olgun bir kadın kahkahası
Ve çocuk gülüşleri
Beni eve çekecek.
J. Habib Gerez (1926–2022) was a painter and a poet. He was the personal secretary of the chief rabbi of Turkey from 1961 to 1985, and wrote for the newspapers Haftanın Sesi and Şalom (the former of which he co-founded). A lifelong Istanbullu, he was born in the Ortaköy neighborhood of the city and was fluent in six languages, including Ladino. Read more about J. Habib Gerez here.